Kryzys Dreamlandu
-
Drodzy włodarze Dreamlandu,
Drodzy mieszkańcy i obywatele,
Drodzy przyjaciele,pisze ten post, aby uświadomić społeczeństwo Dreamlandu, że przed nami stoi kryzys tożsamościowy i aktywnościowy, który powoli niszczy społeczeństwo i struktury państwa wypracowanie przez poprzedników. Zaobserwowałem przez rok, iż Pierwszy Minister nie wykazuje pozytywnej inicjatywy, tym odpływają nam obywatele. Jako iż wróciłem do Dreamlandu w 2020 roku, to zaobserwowałem iż centrowy de Ebruz, zapomina o swoich powinnościach i obowiązkach i stara się skłócić społeczeństwo. Za rządów centrolewicowego Szmejchela, panowała aktywność na stanowisku i zainteresowanie losem każdego obywatela. Ostatnie wybory i to co czyni de Ebruz, pokazują iż lordowie nie postawiły na dobrego "konia". Nie dopuszczenie do sprawowania do godności przez van der Fryssau, który po mimo prawicowych sympatii, dopuszczał możliwość ponadpartyjnego i ogólnodreamlandzkiego rządu. Próby jakkolwiek odbudowania prestiżu spełzły na niczym. Nawet chęć wysuwana przez van der Fryssau odbuwania podziału na trzy główne prowincje została odrzucona. Rok 2021 może spowodować otwartą wojnę domową między zwolennikami reform i a trwającymi w marazmie centroliberałami. Jeżeli w tej chwili rząd się weźmie do roboty, zacznie słuchać lud i współpracować z opozycją, to czeka nas nawet czarny scenariusz w postaci upadku Dreamlandu ew. podziału na dwa państwa lub też wystąpienia któryś prowincji ze struktur i pójścia własną lepszą drogą.
Tu mam słowa do władz.
Nie pozwólmy na upadek. Pogódźmy się. Wspólnie odbudujmy prestiż naszej wspólnej mikronacyjnej ojczyzny!Z poważaniem
(-) baron Leszek van der Fryssau -
Korona docenia zaangażowanie barona i jego troskę o sprawy Królestwa.
-
To wystąpienie dobitnie świadczy o waszym zupełnym odklejeniu od rzeczywistości, co oczywiście bacząc na waszą całościową działalność nie jest dla mnie czy też dla innych obywateli zaskoczeniem, raczej przypomnieniem, dalszym ciągiem. Dreamland nie przeżywa kryzysu, dlatego że jednemu premierowi się chce lub nie, czy współpracuje z opozycją (w domyśle wami) czy nie. "Centrolewicowy" Szmejchel wedle waszej opinii się starał a kraj był zdechły, Alfred po kątach robi swoje sprawki, kraj też martwy. Nawet gdybyście sami objęli stery, gwarantuję wam, że pisalibyście elaboraty i wygłaszali konferencje prasowe do pustych sal. Dreamlandowi brakuje świeżej krwi, która chce się rozpychać, zdobywać, przyganiać. Tu egzystują już same tłuste koty, swoje osiągnęły i im się nie chce, po prostu! Nie ma komu ciągnąć i nie wiadomo, w jakim kierunku ciągnąć.
Miarą kryzysu tożsamości Dreamlandu jest sam fakt, że na starym forum dreamlandzkim dalej odbywają się jakieś dyskusje a rząd tworzy tam aktywność. Kilka miesięcy temu decyzją obywateli kraj wszedł w struktury UNP, czas leci a on się dalej nie zadomowił nawet w unijnych systemach, poza pustym praktycznie działem państwowym i udziałem Dreamlandczyków w pogaduchach na disco-serwerze Unii. To jest najbardziej paląca kwestia dla Dreamlandu a nie jakieś wydumane spory "centroliberałów", które roją się w waszej głowie - jasno określić się, czy Dreamland chce dogorywać u siebie czy próbować wlać trochę energii do Unii i mieć większy krąg osób do zabawy.
Nadmienię tylko, że nie piszę tego jako obywatel Królestwa a jako zwykły obserwator wydarzeń.
-
Kryzys tożsamościowy? Nie widzę tego, jesteśmy Dreamlandem jak wcześniej... Co mam rozumieć pod tym hasłem?
Kryzys aktywnościowy akurat jest możliwy. Jest nas niedużo, każdy coś robi, ale nie wystarczy to, by utrzymać stałą aktywność i szybki rozwój. Niestety, zaproszenie kogokolwiek jest niełatwym zadaniem.
O wojnę domową raczej się nie boję. Moim zdaniem to, co miało doprowadzić do eskalacji, już minęło. Dokładniej, dołączenie do UNP. Jednakże, dlaczego Dreamland miałby się podzielić albo upaść? -
Skoro został wywołany temat aktywności, to pozwolimy sobie zauważyć, iż w ciągu ostatnich 30 dni napisaliśmy 156 (łącznie z tym) postów. Z tym, że aż 1/3 tego urobku przypada na stare forum, zaś reszta na to. Być może to jest ten moment, gdy zamiast stać w progu, trzeba zdecydować się na któryś kierunek.
