Aby uczynić zadość zwyczajowi, składam ślubowanie:
Á, Vladimir ik Lihtenštán, iv’lobi for úren Ruune ik úrs Emporrak Teutonies ond ik Orek Emporiš Majestat Ijoana Izabel ond for al Teutoniš, as á vil maki áik Plikten af úrs gegebed Afrat árik ond gevikkiš, á vil maki úrenn Befalen ik áik Vórhášteiteden fórmúišess, á vil šutsi úren afratiše Gehámnikka, ond á vil lenki áik Šriti mith úrens Regelen ik úrs Honor, úres Elikkat ond úres volkenšaftiše Vihtkat! Úr Teutonie ifá lejbi!
Ja, Vladimir ik Lihtenštán, ku chwale Cesarstwa Teutonii i Jej Cesarskiej Mości Joanny Izabeli i wszystkiego, co teutońskie, ślubuję, że na powierzonym mi stanowisku będę spełniać swoje obowiązki gorliwie i sumiennie, polecenia mych przełożonych wykonywać z najwyższą starannością, będę strzec tajemnicy urzędowej, a w swoim postępowaniu będę kierować się zasadami honoru, uczciwości i ważności społecznej! Vivat Teutonia!