Wyróżnione Zamki, Ruiny oraz Strażnice Dwubrzegu

[Cillian]

Jak większośc twierdz, cytadel czy fortec strzeżących Loardyjskie granice, dni chwały Tsvanfjerskich warownii przeminęły wieki przed erą teutońskiej Loardii. Tsvanfjer, w porównaniu z przeciętną Loardyjską Baronią chwali się dwoma zamkami - nie wliczając w to samotne wieże, które służyły jako punkty obserwacyjne na granicy jak i na wybrzeżach, będąc istnymi latarniami mających ostrzec rycerstwo Dwubrzegu przed wrogami. Baronia, ulokowana na historycznej granicy Loardyjskiego Królestwa z południowymi ludami Wirtuazji, służyła jako pierwsza linia obrony post-imperialnego bytu Auterskich Króli - dzięki czemu Baronowie Tsvanfjer z dumą nosili nadany im tytuł ‘Obrońców Południa’ i z dumą strzegli ich ziemi jak i jezior po obu jej stronach przed potencjalnymi najeźdźcami.

Jednak Tsvanfjer, jak jego Obrońcy, upadł w ruinę podczas mitycznego Najazdu Brończyka. Dzisiaj stare warownie i wieże są najzwyklejszymi zabytkami, które od czasu do czasu interesują turystów którzy musieli skręcić na złą drogę by znaleźć się w tej dziurze.

Vandarant

Vandarant to historyczna stolica Lenna. Leżącą na prawym brzegu jeziora Vanda, dawna rezydencja baronów czy też port co kiedyś tętnił życiem dzisiaj jest nie odbudowanym symbolem zwycięstwa Yana Brończyka i porażki loardyjskiego rycerstwa. Po upadku Vandarant mieszkańcy Tsvanfjer uznali miasto za przeklęte, co pozwoliło naturze odzyskać struktury z rąk cywilizacji. Oprócz duchów nękających turystów, jedynymi duszami w mieście poza wycieczkowiczami są archeolodzy konserwujący ruiny na wypłacie Barona.

Głównym zabytkiem upadłego miasta jest ikoniczna Wieża Hańby (teu. Šmaketurm). 94 metrowa struktura jest nie tylko symbolem miasta, jak i całego Lenna. Największa z wież w Baronii, jak i największa taka struktura w całej Loardii została wpierw zbudowana w okresie wczesnego królestwa loardyjskiego jako obiekt obronny, później rozbudowana i zamieniona na więzienie w którym mściwi lennicy Królestwa torturowali swoich wrogów, pod koniec jej funkcjonalności stanowiła rezydencję baronów oraz punkt obserwacyjny.

Nazwa wieży w starym języku Loardyjskim została zapomniana już dawno przed próbą jej renowacji. Dzisiejsza nazwa wywodzi się od mitu Trzech Córek Barona. Baron, próbujący ratować linie swojego rodu przed zagładą, próbuje pojedynczo wydać swoje córki za mąż. Najstarszą, Moire, oferuje trzeciemu synowi loardyjskiego króla, jednak ona umiera z nim w podróży do Auterry. Druga, Isha, ma ożenić tego samego księcia, lecz ucieka z jej nieopisaną miłością w kierunku południowych ludów. Z frustracji oferuje Irve, trzecią lecz najbrzydszą trzech dzeci, Wandyjskiemu wodzowi’ lecz ten wyśmiewa ją i sama kończy swoje życie tonąc w jeziorze.. Z rozpaczy i żalu Baron wyrzuca się z wieży, kończąc linie swojego rodu oraz jej własność nad Dwubrzegiem.
Stare nianki loardyjskich dzieci opowiadają, że za hańbę jaką Baron przyniósł swojemu ludowi i rodowi bogowie rzucili klątwę na Vandarant - powodując Najazd Brończyka. Lud Bronn za to opowiada historię, że kochankiem Ishy jest sam Brończyk, a sami Bronn jego potomkami którzy mają dziedziczne prawo do całego Dwubrzegu i Vandarant, jednak także oni uważają same miasto za przeklęte.

Švahtsštán

Švahtsštán, zamek Czarnej Skały, to obecna rezydencja Barona Tsvanfjer jak i jedyna taka struktura w baronii poddana jakiejkolwiek renowacji. Zbudowana w XII wieku jako fortyfikacja na jeziorze Fiera, została rozbudowana przez Auterskiego Króla Gotfryda II w XIV wieku jako wakacyjna rezydencja loardyjskiego władcy z daleka od problemów na wyspie Św. Piotra. Jako letnia rezydencja dla loardyjskich króli, pozwalała im obeznać się w historii i przeszłości ich królestwa zamiast faktycznie nim rządzić.
Pomimo, że Švahtsštán miał być perłą Baronii i przynieść jej nowe, świetne dni, popadł w ruinę po Wielkim Pożarze w 1954, który spalił większość zamku jak i miasta Fierarant. Samo miasto od razu powstało z płomieni jak feniks, jednak zamek został odbudowany dopiero w 2023 roku przez obecnego lennika, który rozbudował centralną wieże o trzy piętra, oraz rozszerzył sam zamek o obserwatorium astrologiczne.

Trzy Siostry

Irva, Moira i Isha to nazwy trzech wież które ‘strzegą’ północną granicę baronii. Tak jak wiele wyższa Wieża Hańby, ich nazwy wywodzą się z mitu Trzech Córek. Wybudowane najprawdopodobniej po Najeździe Brończyka, aby nie pozwolić na powtórzenie błędów i katastroficznej obrony która pozwoliła na splądrowanie Vandarant, trzy siostrzane wieże dumnie stoją na północnej granicy Lenna jako starożytne placówki.
Trzy Siostry są prawie kompletnie identyczne w swojej strukturze, lecz ich kształt czy struktura nie jest ikoniczna dla żadnego z stylów jakiejkolwiek ery. Kronikarz, znany tylko jako Morvan Anonim, opisał w swojej pracy nie tylko samą inwazję południowych ludów, lecz także mur który według niego łączył Moire, Irve, i Ishe oraz tworzył północną granicę lenna. Dzisiejsi archeolodzy w swojej pracy nie znaleźli żadnego kawałku legendarnego muru, zadając pytanie jak wiarygodna jest kronika Morvańczyka, i czy można wierzyć jego pracy na temat tragicznego dla Baronii wydarzenia.